Jean Sibelius
Jean Sibelius | |
|---|---|
 | |
| Doğum | Johan Julius Christian Sibelius 8 Aralık 1865 Hämeenlinna, Finlandiya |
| Ölüm | 20 Eylül 1957 (91 yaşında) Järvenpää, Finlandiya |
| Eğitim | Sibelius Akademisi |
| Meslek | Besteci |
| Evlilik | Aino Sibelius (e. 1892-1957) |
| Çocuk(lar) | 6 kız |
| İmza | |
 | |
Johan Julius Christian "Jean" Sibelius (d. 8 Aralık 1865 - ö. 20 Eylül 1957), 19. yüzyılın sonuyla 20. yüzyılın başlarının klasik müzik tarihinde adı geçmiş Fin bestecidir. Müziği Finlandiya'nın ulusal kimliğinde büyük rol almıştır.
Sibelius Hämeenlinna'da Finlandiya'nın Rus Büyük Dükalığında İsveçli bir ailenin oğlu olarak dünyaya geldi. Babası Christian Sibelius şehrin doktoru, annesinin adıysa Maria idi. Ailesi arasında Janne olarak bilinmesine karşın, öğrencilik yıllarında denizcilikle uğraşan amcasının getirdiği yığınla kartla adının Fransızcada söylendiği şekliyle Jean'ı kullanmaya başladı. Jean daha 2 yaşındayken babası tifodan öldü. Bu üzüntü daha sonra ekonomik sıkıntılarıyla devam etti. Babası hayattayken hiçbir zaman elindeki parayı iyi bir şekilde kullanamamış, bu ailenin geriye kalan üyelerinin Maria'nın annesine ait bir eve taşınmasına neden olmuştu. Bu evde Jean'ın babasının ölümünden sonra bir bebek dünyaya gelmişti.
Jean, Hämeenlinna'da okula gitti ve okulun orkestrasında erken yaşta çalmaya başladı. Ablası ve kendisinden küçük erkek kardeşi müzik bakımından yetenekliydi. Annelerinin de babalarının da aileleri müzikle iç içeydiler. Jean'ın babası Christian gitar çalardı. Romantik, otantik "harika bir şekilde saf" ve iyi kalpli bir adam olarak bilinirdi. Daha sonra Sibelius: "...benim içimde saf olan her şey, iç mantıkta eksik olsa bile benim ruhuma çok şey ifade ediyor." demiştir.
Sibelius Akademisi'nde okumuştur ve bu akademi ismini Jean Sibelius'tan almıştır.
Sibelius ailesinin Hämeenlinna'daki evi şu an bir müzedir. Ev 1834'te yapılmış olup Jean'ın babasının ölümüne kadar kiralıktı. Evdeki piyano da Jean'ın babasının ölümüne kadar kiralıktı. Evinde için ayrıca beş tane kuş kafesi ve odalar saksı bitkileri ile doluydu. İnsanın içini ısıtan bu müze dünyanın en ünlü bestecilerinden birini tanımak için iyi bir fırsattır. Çoğu eserinin konusu Finlerin ulusal destanı Kalevala'dan alınmıştır.
Orkestra için yazdığı eserler
[değiştir | kaynağı değiştir]- Kullervo, Symphony for soprano, baritone, chorus and orchestra, Op.7 (1892)
- En Saga, Tone Poem for orchestra, Op.9 (1892)
- Karelia Overture for orchestra, Op.10 (1893)
- Karelia Suite for orchestra, Op.11 (1893)
- Rakastava (The Lover) for male voices and strings or strings and percussion, Op.14 (1893/1911)
- Lemminkäinen Suite (Four Legends from the Kalevala) for orchestra, Op.22 (1893) - these legends, which include The Swan of Tuonela, are often performed separately
- Skogsrået (The Wood Nymph), Tone Poem for orchestra, Op.15 (1894)
- Vårsång for orchestra, Op.16 (1894)
- Kung Kristian (King Christian), Suite from the incidental music for orchestra, Op.27 (1898)
- Sandels, Improvisation for chorus and orchestra, Op.28 (1898)
- Finlandia for orchestra and optional chorus, Op.26 (1899)
- Snöfrid for reciter, chorus and orchestra, Op.29 (1899)
- Tulen synty (The Origin of Fire), Op.32 (1902)
- Symphony No. 1 in E minor for orchestra, Op.39 (1899/1900)
- Symphony No. 2 in D major for orchestra, Op.43 (1902)
- Violin Concerto in D minor, Op.47 (1903/1905)
- Kuolema (Valse Triste and Scene with Cranes) for orchestra, Op.44 (1904/1906)
- Dance Intermezzo for orchestra, Op.45/2 (1904/1907)
- Pelléas et Mélisande, Incidental music/Suite for orchestra, Op.46 (1905)
- Pohjolan tytär (Pohjola's Daughter), Tone Poem for orchestra, Op.49 (1906)
- Symphony No. 3 in C major for orchestra, Op.52 (1907)
- Svanevit (Swan-white), Suite from the incidental music for orchestra, Op.54 (1908)
- Nightride and Sunrise, Tone Poem for orchestra, Op.55 (1909)
- Dryadi (The Dryad) for orchestra, Op.45/1 (1910)
- Two Pieces from Kuolema for orchestra, Op.62 (1911)
- Symphony No. 4 in A minor for orchestra, Op.63 (1911)
- Two Serenades for violin and orchestra, Op.69 (1912)
- Barden (The Bard), Tone Poem for orchestra and harp, Op.64 (1913/1914)
- Luonnotar, Tone Poem for soprano and orchestra, Op.70 (1913)
- Aallottaret (The Oceanides), Tone Poem for orchestra, Op.73 (1914)
- Symphony No. 5 in E flat major for orchestra, Op.82 (1915, revised 1916 and 1919)
- Oma Maa (Our Fatherland) for chorus and orchestra, Op.92 (1918)
- Jordens sång (Song of the Earth) for chorus and orchestra, Op.93 (1919)
- Symphony No. 6 in D minor for orchestra, Op.104 (1923)
- Symphony No. 7 in C major for orchestra, Op.105 (1924)
- Stormen (The Tempest), Incidental music for soloists, chorus and orchestra, Op.109 (1925)
- Väinön virsi (Väinö's song) for chorus and orchestra, Op.110 (1926)
- Tapiola, Tone Poem for orchestra, Op.112 (1926)
- Andante Festivo for string orchestra (1925/1930)
Diğer eserleri
[değiştir | kaynağı değiştir]- Viisi joululaulua, Op. 1, five Christmas songs (1895–1913)
- Seven Songs, Op.17, with lyrics by J. L. Runeberg, K.A. Tavaststjerna, Oscar Levertin, A.V. Forsman (Koskimies, Finnish surname), and Ilmari Calamnius (Kianto, Finnish surname). Composed between 1891 and 1904.
- Incidental music to Hjalmar Procopé's play Belshazzar's Feast, Op.51 (1906); this was mainly for orchestra but voices were called for in some places. He later rescored some sections of the incidental music as a purely orchestral suite; in 1939 he wrote a new version of the section called "Solitude" (originally called "The Jewish Girl’s Song" in the incidental music) as a song, dedicated to Marian Anderson
- Voces intimae, Op.56, string quartet (1909)
- Jääkärimarssi (1915)
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Salokorpi, Sinikka (2004). Finland, N.W. Damm & Søn
